10. Bert Dockx – Transit
Dockx kegelt het coveren der liederen naar een ander niveau: deze plaat is een langerekte bezwerende trip.
“I said, ‘Rock, what’s a matter with you, Rock?”
9. Esya – Absurdity of Being
Zijproject van Savages-bassiste Ayse Hassan.
“When there’s only me and you”
8. Paul McCartney – Egypt Station
Hij kan het nog steeds.
“Who cares what the idiots say”
7. Sunflower Bean – Twentytwo in blue
Na de voortreffelijke passage in Trix begin 2018, deze plaat mee naar huis genomen.
“I’m just a child who can’t keep his word”
6. Amen Dunes – Freedom
Kwam op hetzelfde moment als Mount Eerie ter mijner oren en moest daartegen het onderspit delven, maar uit-ste-ken-de plaat.
“Don’t get down, I’m a mile away”
5. Shame – Songs of Praise
Eerlijk? De eerste draaibeurten konden me niet overtuigen. De ommekeer kwam er pas nadat ik hen aan het werk zag. De Morgen vatte het correct samen: “Shame was de uitlaatklep voor alles waarover je je dit jaar kwaad kon maken: knetterrechtse politici, een op hol geslagen klimaat en niemand die bougeert, het algehele gevoel dat we met z’n allen achteruit denderen. Moshen tegen de malaise, dat is ook anno 2018 de kracht van punk.”
“And I’m trying to exist, In a momentary cyst”
4. Jack White – Boarding House Reach
Vreemd genoeg werd deze plaat vrijwel overal zeer lauw onthaald. Nochtans pakken interessanter dan voorganger Lazaretto en misschien wel Whites meest interesaante soloplaat.
“Who’s with me?”
3. The Breeders – All Nerve
“Nervous Mary had a nervous day”
2. Car Seat Headrest – Twin Fantasy (Face to face)
Remake van een fenomenale plaat.
“I hoped you were use your sonar systems for me”
1. Mount Eerie – Now Only
Zonder twijfel de plaat die het meest gedraaid werd dit jaar. Eén langgerekte meditatieve sessie die – proefondervindelijk ondervonden – je zelfs al fietsend in een slaperige trance kan brengen.
“And some people have to survive, And find a way to feel lucky to still be alive, To sleep through the night”