10. Nilüfer Yanya – My Method Actor
Dankjewel, Spotify-algoritme om me deze Iers-Turks-Britse te leren kennen.
Like I say, like I say, like I say
I run away
‘Cause I’m on precious time
I can never lose, it’s a state of mind
Know it’s coming down
9. King Hannah – Big Swimmer
Ook hier een dikke dankjewel aan hetzelfde algoritme. Telkens ik Romance (zie verder) draaide, wilde Suzanne Potify me dit nummer laten horen. En terecht: er zit iets heel vertrouwds in het geluid van deze Koning. Als een living waarin je je meteen nestelt en zonder schroom scheetjes laat.
He said, “So tell me something about you”
I said, “Well, I’m a singer, musician too”
He said, “Oh no, not another one”
Rolled his eyes and moved on
He fired me five years later
Said that Craig and I worked too well together
8. Brihang – Droomvoeding
Deze conceptuele woordenkunstenaar wordt te weinig naar waarde geschat. De man zet levenswijsheden neer in een cadans en sfeer dat ze aan je blijven kleven. Niet echt hitmateriaal, maar een deugddoende lange wandeling in het bos met je beste maat.
Ja, de wereld is klein, de wereld is bang
En iedereen kijkt naar de andere kant
Ze zien het paleis, ’t staat in brand
En iedereen blijft, iedereen danst
En ik dans mee op het ritme van angst
Ik handel nog enkel uit eigen belang
7. Tucker Zimmerman – Dance of Love
Bekentenis: Dance of Love is m’n eerste kennismaking met deze bard. Hij kwam als een meteoriet uit het Big Thiefuniversum op me afgevlogen en werd met wijde armen ontvangen.
If you could be inside of me and me inside of you
We’d both go insane in a minute or two
6. Jack White – No Name
Dit was een aangenaam wederzien, mijnheertje Wit! Niet dat Jack al die jaren heeft stilgezeten, integendeel. Maar deze worp doet wel erg terugdenken aan de beginnende White Stripes.
I’ve got a feeling that the truth’s become opinion these days
That train has left the station but our love will grow
5. Adrianne Lenker – Bright Future
Toch wel één van de strafste (en productiefste!) songwriters van het afgelopen decennium, me dunkt. Alles wat uit het Big Thiefuniversum komt, kan je met je ogen dicht aankopen en aanhoren. Als ware het een keurmerk.
The seasons go so fast
Thinking that this one was gonna last
Maybe the question was too much to ask
4. The Bony King of Nowhere – Everybody Knows
Alles lijkt in tweevoud te komen dit jaar: na de twee Spotify-aanbevelingen en twee Big Thiefproducten, de twee onderschatte Belgische acts. Deze singer-songwriter is al een hele poos bezig en bracht altijd al sterk materiaal uit dat vaak te weinig aandacht kreeg. De artiestennaam geeft het deels al weg, maar Vanparys schuurde altijd al héél dicht aan bij Thom Yorke. Voor deze plaat koos hij minder voor de-man-met-een-gitaaraanpak, wat het geluid zeker ten goede komt. Alleen: dit had perfect een Radioheadplaat kunnen zijn. Beschouw dat gerust als een torenhoog compliment.
Make a difference
“it’s an electric car!”
You wanna do your part
Without a sacrifice
3. The Smile – Cutouts
2024 werd definitief het jaar waarin Radiohead een zijproject werd van The Smile. Maar liefst twee platen lieten Greenwood, Skinner en Yorke op ons los. De tweede – Cutouts – met zogenaamde ‘overschotjes’ van de eerste. Geef ons gerust nog wat van die restjes, lachebekjes.
You’re not so tough
Your need to be loved
2. Waxahatchee – Tigers Blood
Hatchoum, hatcham, hatchee. Tigers Blood bleef als een sticky snottebel vroeg in het jaar aan m’n oren kleven en bleef dat voor de rest van het jaar. Trouwe metgezel voor de route die 2024 heette.
If we stand out in some wild city street
Dodging every car, every thief, and disease
Catching tiny crumbs in the hеartless breeze
Say we’rе tough as nails, say we’re both naive
1. Fontaines DC – Romance
2024 kondigde zich als een beslissend jaar aan voor deze Ieren. Ze zouden met Romance een nieuwe plaat uitbrengen, intussen al hun vierde. Met het uitstekende – doch plat geproducete – Skinty Fia bereikte Fontaines DC het zo verdiende ruimere publiek. Maar Chatten en kornuiten stonden wel op een kruispunt: linksaf het ingeslagen pad richting meer-van-hetzelfde-stadionrockband of rechtsaf met een nieuw verhaal. Het werd het laatste, ondanks de zeemzoete titel en ruime promocampagne vooraf. Romance klinkt rauwer dan z’n voorganger, maar tegelijk ook melodischer. Agressief en liefdevol, maar bovenal: bevreemdend.