In Echternach was het wat gedoe om een parking te vinden, maar uiteindelijk een gratis plek gevonden niet al te ver van het centrum. Doel van de dag: etappes 1, 2, 3 en 4 van de Mullerthal Trail combineren en zo in één ruk lus 1 afvinken. Dat betekent dat er net geen 40 km op het programma staan, weliswaar met een beperkte rugzak.
De nacht was zoals een eerste nacht in een tent hoort te zijn: erbarmelijk. Toch maar eens een alternatief zoeken voor die te kleine mummyslaapzak die ik al meer dan 10 jaar meesleep. Want om de zoveel kwartier wakker worden, is niet bevorderlijk voor de nachtrust.
Naar Rosport
De eerste etappe naar Rosport is pittig en wat ik ervan verwacht had: klimmen en dalen naast zandsteenformaties. Wel opvallend hoe divers de bossen zijn. Geen zeeën van varens of bramen, maar een erg mooie afwisseling van allerlei bloemen. Daaronder ook een knappe paarse bloem die stevig standhoudt tussen het gras. Ik heb ze bij me in de tuin ook wel al eens gezien: het prachtklokje. Het is een bloem die lompheid met sierlijkheid weet te verzoenen. Hondsrozen zijn ook mooi, maar met hun dikke doornen maar weinig subtiel. Vingerhoedskruid is ook een favoriet, maar de veelheid aan bloemen maakt hem toch wat potsierlijk. Ik bereik Rosport een uur vroeger dan verwacht: het ziet er niet slecht uit om dit wilde plan helemaal te kunnen uitvoeren.
Naar Moersdorf
Etappe 2 naar Moersdorf blijft verder op en af gaan, maar in minder interessant landschap. Ook verrassend: het zal tot iets voor tienen duren vooraleer ik de eerste wandelaars tegen komen; dan nog iemand uit de buurt die de honden uitlaat. Opvallend, want gezien de populariteit van dit pad en de uitverkochte campings vreesde ik een overrompeling. Ook Moersdorf bereik ik vlot binnen schema en ik beslis ineens door te gaan. Ik kom geen terras tegen om een halfuur bij te komen en wil er ook niet naar op zoek gaan. Geen tijd verliezen, wie weet komt die nog van pas.
Het ontbijt met gecoldsoakte havermout is roemloos mislukt. Ik blijf zitten met een watersoep en harde stukken havermout. Vooral te veel water in gedaan. Deze dag zal ik moeten overleven op hazelnoten en rozijnen.
Naar Herborn en Echternach
Eerlijk: etappe 3 is weinig de moeite waard. Misschien had ik te veel verwacht door alle superlatieven over deze route. Het stuk tussen Moersdorf en Herborn blijft hangen op een monotoom plateau dat vooral de lus moet rondmaken, zo lijkt het wel. Het laatste stuk doet me zwart voor de ogen zien. Niet dat het zo lastig is – integendeel – maar wel omwille van de lange afdalingen. Ik zal eind van de dag 40 km aantikken en de laatste 6 aren er te veel aan, maar dan vooral door de afdalingen. Een ware beproeving voor kniepatiënten. Ik ben er dan nog niet eens een, of toch niet dat ik weet. Misschien toch maar even laten nakijken. Het doet dermate pijn dat ik hoop dat ik hier morgen niet al te veel van zal blijven hangen.
Klimmen en dalen
Het lijkt alsof je in de ganse lus dubbel zo veel dalende als stijgende meters hebt. Wat ridicuul is: ik ben vertrokken en aangekomen op dezelfde plaats. Wat is trouwens het nut van al dat klimmen en dalen? Je komt toch terug op de plek waar je begonnen bent. Vergelijk het met een levensloop, waar je ook betere tijden afwisselt met minderen. Uiteindelijke keer je terug naar het grote niets. Zou het trouwens toeval zijn dat telkens ik de bergen itrok, ik in een mindere periode zat? De dalen de hoogtelijnen die gecompenseerd moeten worden met stijgende hoogtelijnen onder de schoen.
Eens ik aankom, kom ik nog amper vooruit op een manier die er niet al te belachelijke uitziet. Ik besluit mezelf te belonen: twee plaatselijke biertjes, een Poolse worst, een zak M&M’s, een cola en een ijsje. Benieuwd wat de ochtend zal brengen.
28 mei 2022
Echternach – Moersdorf – Echternach
37,9 km – 980 hm – 9 uur
Ik overnachtte op Camping Bleesbruck even voorbij Diekirch.