Sinds gisteren is het zwaartepunt op de olympische spelen definitief verschoven naar de atletiekpiste, en alles wat er rond en in hangt. Op de laatste dag van het verlof waarop het weer semi-goed poogt te worden, hoop ik wat landgenoten naar een edelmetaal te zien lopen/springen/bewegen. Dat edelmetaal bleek dan nog te komen van iemand wiens sportinspanning er – ironisch genoeg – grotendeels in bestaat om niét te bewegen.
Neen, voor (half) Belgisch succes moest je gisteren niet in het olympisch stadion zijn. Wel voor een aardrijkskundeles. Het was me volledig onbekend, maar blijkbaar bestaat er een systeem van voorrondes voor atleten die de IOC-limieten niet gehaald hebben. Atleten uit de Comoren, Malediven, Kiribati, Belize, Nauru, Virgin Islands en Saint-Lucia nemen het er tegen elkaar op. Het doet wat folkloristisch aan, maar amusant is het zeker.
De commentatoren echter mogen hun spraakspieren in beste conditie brengen om de bij wijlen onmogelijke namen ietwat proper uit te spreken.