De actie Met belgerinkel naar de winkel, is een schoon initiatief om mensen meer op de fiets te krijgen in het kader van de dagelijkse/wekelijkse inkopen. Zelfs in zelfverklaarde fietssteden als Gent, blijven dergelijke acties nuttig. Er kan niet genoeg volk het stalen ros bestijgen. Toch? Maar of al dat belgerinkel wel zo een goed plan is …
Neen, dat belgerinkel is geen goed idee. Waarschijnlijk loop je er in de eerste plaats al het risico mee een aantal GAS-boetes te verzamelen. Geluidsoverlast, asociaal gedraag, onconventioneel belgeluid: ik reik de GAS-ambtenaren slechts enkele mogelijkheden aan. Bovendien loop je het risico alle opgespaarde verkeersbagger van de homo emamus over je heen te krijgen.
Van tijd tot tijd zijn er oprispingen van ware fietsershaat, die zeker op een aantal punten terecht is. De kwestie fietsverlichting is er zo eentje. De kwestie basisvoorrangsregels een andere. Maar telkens het over wilde fietsers in winkelstraten gaat, trek ik vreemde ogen. Dan wordt de fietser afgebeeld als een soortement Stef Stuntpiloot die alle achteloze shoppers uit hun sokken racet. Verbieden, die fiets, in de Langemunt, Koestraat en aanverwanten.
Je mag het gerust eens proberen hoor van mij, zo racen op het parcours Langemunt. Nochtans een loodrechte straat, maar je excelleert maar beter in het soepelere bochtenwerk. Zelfs als je er stapvoets door laveert, zijn extra meters uw deel. De shoppende medemens loopt niet recht, beschikt niet over stoplichten om een bruusk remmanoeuvre te rapporteren en lijkt steevast voorzien van oogkleppen. Bij een nipt vermeden botsing worden verwijten en een stomp tegen de arm jouw deel. De shopper wijst je op een verbodsbord voor fietsers, dat nergens te bespeuren valt. Belgerinkel lijkt me dan niet bepaald een goed idee.
Een beetje verder op de vers heraangelegde Korenmarkt is het zo mogelijk nog dramatischer. De ontwerper ervan is niet alleen een aanhanger van het betere versteningswerk, maar heeft bovendien lak aan gelijk welke aanduiding van mobiliteit. Een “zone voor gemengd gebruik” noem sommigen het: waar fietsers, voetgangers en openbaar vervoer vredig naast elkaar kunnen bestaan. Dat dit vooral in anarchie kan uitmonden, is duidelijk bij niemand opgekomen. Probeer maar eens op de smalle strook naast het tramspoor te fietsen, zonder een shopper of kaartlezende toerist voor je wielen te krijgen. Deze keer zijn de verwensingen voer voor polygloten. (Niet te veel bel rinkelen best.)
Gevolg: naast het belgerinkel – dat ik sowieso zo goed als nooit hanteerde – laat ik steeds vaker de fiets in het – overvolle – fietsenrek staan. Ik woon nogal dicht bij het stadscentrum (ja, daar wonen ook mensen) en doe bij gevolg de meeste boodschappen in dat centrum. Maar met de fiets wordt het meer en meer gedoe. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat Gent-centrum exclusief terrein wordt voor shoppers en toeristen?